Kindje toch! | Gert Karssing

Fragment:

Mama had wat met planten. Ze koesterde hen net als haar poezen. Een scheutje water of slechts een druppeltje. Mama wist het. Op gevoel. Ze wist wat ze nodig hadden. Haar zorgen om een gekregen Azalea tot volle wasdom te laten komen ging ver. Het kleine verchroomde plantenspuitje werd talloze malen per etmaal gepakt om de nog tere knoppen te nevelen.

Nu weet ze niet meer wat een Azalea is. Hoe hij eruit ziet en hoe hij heet.

Mama kan niet meer praten.

Mama kent geen woorden meer.

Mama is mama niet meer.